Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

«Έχω φαΐ στο τραπέζι και κεραμίδι στο κεφάλι μου»

Όλο και περισσότεροι έλληνες αφήνουν τη χώρα μας, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή στο εξωτερικό.
Η οικονομική κρίση και το μνημόνιο ωθεί πολλούς έλληνες, κυρίως νέους, σε άλλες χώρες, ελπίζοντας ότι εκεί θα έχουν τα απλά, βασικά πράγματα: ένα πιάτο φαΐ και ένα κεραμίδι, πάνω από το κεφάλι τους. Τι γίνεται όμως; Ποιες είναι οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν; Πώς τα βγάζουν πέρα ;

Έλληνες μετανάστες, ξεριζωμένοι από την πατρίδα, αλλά κουβαλώντας την μέσα τους, μιλούν απόψε το βράδυ στον Αντώνη Σρόιτερ που κάνει «Αυτοψία» στη «νέα» τους ζωή, μακριά από την Ελλάδα.

«Ο βασικός λόγος ήταν η κρίση. Η γυναίκα μου έχασε τη δουλειά της. Το Τζέφρεϊς Μπέι και η Νότιος Αφρική που είχαν έρθει πριν από πολλά χρόνια μετανάστες οι γονείς μου ήταν μονόδρομος», εξηγεί ο Βασίλης για τους λόγους που τον ανάγκασαν να φύγει. «Εδώ εργάζομαι ως μάνατζερ στο μινι μάρκετ ενός Έλληνα. Το τρέχουμε το μαγαζί με τη γυναίκα μου. Το δύσκολο είναι ότι πρέπει να αφήσεις την οικογένειά σου, την πατρίδα σου, τους φίλους σου. Το εύκολο ότι δεν πήγα σε άγνωστο μέρος. Είναι η θέλησή σου να επιβιώσεις στη ζωή.
Όταν φτάσαμε καταλάβαμε τις δυσκολίες, να βρίσκεσαι μακριά από όλους και να προσπαθήσεις να γίνεις κομμάτι της καινούργιας κοινωνίας που βρίσκεσαι. Θυμάμαι όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο στο Γιοχάνεσμπουργκ που συνειδητοποιήσαμε ότι θα κάνουμε πολύ καιρό να γυρίσουμε πίσω.
Ο τόπος είναι πολύ όμορφος. Μικρή κοινωνία. Κωμόπολη και πιο κάτω.
Το άγνωστο ήταν και η πρόκληση. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά πράγματα. Θα είναι πιο δύσκολα από ότι για εμένα, γιατί θα πρέπει να του σταλεί πρόσκληση για να έρθει ο Έλληνας εδώ. Μετά θα πρέπει να κάνει αίτημα για βίζα», λέει στην κάμερα της εκπομπής, ενώ για το πώς είναι τώρα, τονίζει πως «θα πω το τρίπτυχο που λέω σε όλους τους φίλους μου που ρωτάνε πώς είμαστε.
Έχω φαΐ στο τραπέζι μου, κεραμίδι στο κεφάλι μου και βενζίνη στο αυτοκίνητο. Δεν κάνουμε πλούσια ζωή, όπως έκαναν οι Έλληνες μετανάστες παλιά, επιβιώνουμε με μια αξιοπρέπεια. Στην Ελλάδα με ένα μισθό και ενοίκιο ήταν πολύ δύσκολο».

Ο Σπύρος βρέθηκε πριν από 10 χρόνια στην εξωτική Χαβάη. «Αν έχεις κάποια εξειδίκευση είναι ακόμη καλύτερα. Αν δεν έχεις, όπου και να πας θα είναι δύσκολα. Είναι απόμακρο μέρος και το εισόδημα είναι o τουρισμός. Αν είσαι καλός στη δουλειά θα σε κρατήσουν. Είναι άνθρωποι, αυτό μου αρέσει. Ο κατώτερος μισθός είναι στα 9 δολάρια την ώρα. Ο μέσος όρος εισοδήματος είναι 48-58 χιλιάδες δολάρια. 40-50 χιλιάδες ευρώ. Η Ελλάδα δεν παίζεται. Αν πας στην Πελοπόννησο, στην Ελαφόνησο δεν παίζεται. Εδώ το νερό δε σταματάει, ρέει. Ανοιχτός ωκεανός. Έχουμε πολλούς καρχαρίες. Στους 3-4 μήνες έχουν γίνει 3-4 επιθέσεις».

Η Μαρία έχει μεταναστεύσει με την οικογένειά της στο Άνκορατζ, στην Αλάσκα. «Η κοινότητα είναι μικρή και δυναμική. Γύρω στις 70 οικογένειες. Οι πρώτοι Έλληνες ήρθαν το 1915-1923 στο σιδηρόδρομο και τα χρυσωρυχεία. Ένα δεύτερο μέρος είναι οι Έλληνες που ήρθαν τη 10ετία του ’70 στους πετρελαιαγωγούς και το τρίτο μέρος οι Έλληνες 2ης και 3ης γενιάς. Και βέβαια τα τελευταία 2-3 χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης ήρθαν περίπου 10 οικογένειες. Είναι συγκινητικό, γιατί βλέπω κάθε ημέρα emails που θέλουν Έλληνες να έρθουν στην Αλάσκα, αλλά είναι δύσκολο να δοθούν οι βίζες. Έχουμε μιλήσει με πολύ κόσμο. Είναι πιο εύκολο όταν έχουν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Δίνουν βίζες ευκολότερα σε ανθρώπους με μόρφωση πανεπιστημίου. Επειδή με το σύζυγό μου έχουμε κλινική μπορούμε να βοηθήσουμε αυτές τις ειδικότητες. Θέληση, υπομονή και επιμονή. Και αντοχή στο κρύο. Ξέρετε όμως, ότι δεν είναι όλο το χρόνο κρύο. Το καλοκαίρι μας είναι πανέμορφο. Γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου. Το κρύο της Αλάσκας είναι ξηρό, δεν έχει την υγρασία. Έχουμε και μεγάλη ηλιοφάνεια, μην ξεχνάτε. Ο ήλιος το καλοκαίρι δεν δύει μέχρι τις 11-12 το βράδυ».

Σε μια άλλη άκρη της Αλάσκα, στο Φέρμπανκς, ο Μπάμπης είναι ο μοναδικός Έλληνας. «Μεγάλωσα στην Γαλανόβρυση Ελασσόνας. Είμαι ιδιοκτήτης του μοναδικού Ελληνικού Εστιατορίου και η Ελλάδα που μεγαλώσαμε εκεί, μας λείπει. Πάντα την έχουμε μέσα μας. Ο κόσμος που μεγάλωσα, το χωριό το λατρεύω και όταν πεθάνω θέλω να έρθω εκεί. Οι κρίσεις είναι εφήμερες. Ο κόσμος υποφέρει, πρέπει και εκεί να αλλάξουν πράγματα. Θα ήθελα να παντρευτώ με Ελληνίδα. Όταν είσαι Έλληνας ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός»

Ο Βασίλης, ο Σπύρος, ο Μπάμπης, η Μαρία, ο Τέρρυ είναι μερικοί από τους χιλιάδες έλληνες που τα τελευταία χρόνια αναζήτησαν μία καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Νέοι άνθρωποι που με την Ελλάδα μέσα τους προσπαθούν μακριά από αυτή να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Απόψε, στις 24:00, το βράδυ, ο Αντώνης Σρόιτερ κάνει «Αυτοψία» στους τόπους, στις χώρες που τους φιλοξενούν, καταγράφει με την κάμερα της εκπομπής τις δυσκολίες, αλλά αποτυπώνει και το πόσο πολύ τους λείπει η χώρα που γεννήθηκαν, η χώρα που τους ανάγκασε να φύγουν μακριά, ώστε να έχουν «φαΐ στο τραπέζι και κεραμίδι στο κεφάλι»!


newsIt

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου