Οι γεννημένοι το 1968 -69 -70 ...

Οι γεννημένοι το 1968, ’69, ’70, ’71, ’72... παρακαλούνται να βάλουν τα δυνατά τους!

Οι νέοι αλλά όχι και τόσο νέοι, οι ώριμοι αλλά όχι και τόσο ώριμοι, ανάμεσα 42-47, είναι η πολυπληθέστερη ηλικιακή ομάδα, με 1.003.743 άτομα, που θα ψηφίσει στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και, λογικά, θα αποφασίσει για το αποτέλεσμα.

Τώρα ξαφνικά όλους αυτούς τους νιώθω δικά μου «άτομα». Είμαστε στο ίδιο τρένο. Έχουμε αφήσει τα 40 πίσω μας, κυρίως πιστεύοντας πως δεν θα τα συναντούσουμε ποτέ και να που τώρα βαδίζουμε και προς τα 50.

Σιγά το πράγμα. Δεν είναι και για θάνατο, όμως δεν είναι και για party. Εκτός κι αν παίξει ξαφνικά το Holding a hero ή το You are in the Army now. Τότε, φρικιά, πανκιά, ροκάδες και κυριλέδες θα συναντηθούν κάπου στην πίστα.

«Σε ζάλισε η ντισκόμπαλα μανάρι μου, έλα να κάνουμε ένα malboro...», «α μπα... καπνίζω camel», διότι ο κόσμος μου ανατέλλει στον «Τρυποκάρυδο» του Tim Robbins κι άλλο που χαζεύω ακόμη Κάντι-Κάντι, διαβάζω Μανίνα, κλέβω το Σεραφίνο του αδερφού μου κι ύστερα φαντασιώνομαι πως ο Ιππότης της Ασφάλτου έρχεται ξαφνικά και με παίρνει... με παίρνει γενικά γιατί έχω κολλήσει και με το «τώρα είμαι γυμνός μοιάζω σαν θεός», παρότι  οι διπλανοί ακούνε κολασμένα «Σ' αγαπάω, μ' ακούς;». Όχι... ακούω Παπακωσταντίνου και Sprignsteen, στο Μουσικόραμα παίζει Leonard Coen. Ο μπαμπάς μου πίνει Amstel, και ο παππούς μου ρετσίνα Κουρτάκη, η μαμά μου φοράει βάτες και βλέπει Δυναστεία. Καληνύχτα Τζον-Τζον, ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές του ’89.

Παρότι είχα ενηλικιωθεί, ψήφισα για πρώτη φορά το ’93, όταν η Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά βγήκε τρίτο κόμμα. Λογικά, ο Θεοδωράκης -τρίτη δύναμη των δημοσκοπήσεων- θα ναι μετά από κάποια χρόνια πρωθυπουργός.

Σε όσα ντουλάπια μου κι αν έψαξα, δεν βρήκα σε καμία εκλογική αναμέτρηση να με απασχολεί το αποτέλεσμα και πραγματικά απορώ γιατί σήμερα με νοιάζει και με αγχώνει η επόμενη μέρα. Ίσως γιατί το Γκιζάκι μου επιμένει να ρωτά τι θα ψηφίσω και τι ψηφίζω γενικά! Δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Μετράω ξανά τα χρόνια μου και βρίσκω μερικά ματαιωμένα. Ανάμεσα στην πρώτη φορά που ψήφισα και την επόμενη έχει μεσολαβήσει μια ολόκληρη ζωή, που μόνο τα άτομα 42-47 μπορούν να καταλάβουν.
Υποκλίνομαι στην ωραιότητά τους. Λέω να ξαναδιαβάσω τον Τρυποκάρυδο που μου χάρισε ο Παύλος, ένα καλοκαίρι που το αύριο έμοιαζε κατάδικό μας.




.protagon