Οι εκπλήξεις και τα ναζιστικά θεάματα στην Κοζάνη

του Σπύρου Κουταβα

Η περίπτωση των εγκαινίων της Χρυσής Αυγής

Και ξαφνικά επώνυμοι και ανώνυμοι συμπολίτες σε post και σχόλια σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν τάχα μου να σοκάρονται να αιφνιδιάζονται από τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των Χρυσαυγιτών στην Κοζάνη. Μάλιστα άρχισαν να καλούν γνωστούς, φίλους και αγνώστους σε αντίσταση.

Τα εγκαίνια των γραφείων του ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής από την μία και η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αυτοονομαζόμενων ...αντί-φασιστών από την άλλη, ήταν η αιτία η πόλη της Κοζάνης να ζήσει ένα από τα πιο καλά προετοιμασμένα ναζιστικά θεάματα από την εποχή της κατοχής.

Οι Χρυσαυγίτες πρέπει να ευγνωμονούν τους αυτοονομαζόμενους αντιφασίστες αφού οι δεύτεροι –χωρίς να το καταλάβουν - τους πρόσφεραν, πλούσιο διαφημιστικό υπόβαθρο, την απαραίτητη αδρεναλίνη, το κλίμα και την κατάλληλη πολεμική ατμόσφαιρα που χρειάζονται, ώστε οι ξυρισμένοι γουλί οπαδοί και μέλη τους, να καταφέρουν να ξεδιπλώσουν τις ναζί προτιμήσεις τους και να «δέσουν» κατάλληλα με το φαιομαύρο ντεκόρ της μικρής πλατείας.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας για να δούμε ότι ίσως το αντανακλαστικό ένστικτο δεν είναι πάντα και το ορθό. Για φανταστείτε λοιπόν την εικόνα των εγκαινίων χωρίς την αστυνομία, χωρίς την οχλούσα διαμαρτυρία της άλλης συγκέντρωσης, σε μια πόλη που θα έδειχνε την απόλυτη περιφρόνηση στο γεγονός και σε μια γειτονιά με μοναδικούς θαμώνες τους σαράντα μεταφερόμενους οπαδούς τους και τον γνωστό σε όλους Πόντιο παπά από τον Κλείτο να τους «ευλογεί» τα λάβαρα. Θα είχε σχέση με το πρόσφατο καλά οργανωμένο θέαμα από την πλευρά τους; Πιστεύω πώς όχι.

Οι ξυρισμένοι μαυρομπλουζάδες της Χρυσής Αυγής ως κανονικοί φασίστες χρειάζονται θεατές, τρομαγμένα η έκπληκτα μάτια να τους περιεργάζονται, η ακόμη, επιδιώκουν και την αντίπαλη φασαρία προκειμένου να προκαλέσουν το δέος η το φόβο. Το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι από την ιστορία, το έμαθαν το μάθημα, ότι όσες φορές ξεμύτισαν από τον υπόνομο της πολιτικής - βοηθούν πάντα ορισμένες συγκυρίες σε αυτό - απλώθηκαν με την μορφή της λοιμώδους νόσου που προσβάλλει χιλιάδες ανθρώπους και προκαλεί επιδημίες και δυστυχίες.

Δυστυχώς όμως η αφελής ομάδα νεαρών που φόρεσε εσχάτως το αντιφασιστικό χιτώνιο και κατέβηκε στην ναζιστική αρένα δεν γνωρίζει ότι οι συγκεκριμένοι Χρυσαυγίτες κάνουν παρελάσεις στο Βίτσι την Καστοριά την Φλώρινα και τα χωριά των Σλαβόφωνων Ελλήνων η ντόπιων (όπως συνήθως τους αποκαλούν) τα τελευταία 17 χρόνια. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα με την ανοχή των αρχών γιατί θύμιζαν στους γηγενείς κατοίκους τους ότι «η Μακεδονία είναι Ελληνική»(κλικ εδώ). Ελάχιστοι ασχολήθηκαν τότε σοβαρά με το γεγονός τόσο στα κόμματα όσο και στον τύπο. Για όσους σοκαρίστηκαν από το ναζιστικό θέαμα να θυμίσω ότι οι συγκεκριμένοι ανοίγουν γραφεία ανά την Ελλάδα με την νόμιμη χρηματοδότηση που λαμβάνουν από τους χρεοκοπημένους προϋπολογισμούς του Ελληνικού κράτους.

Όχι , δεν έπεσα από τα σύννεφα αντικρίζοντας το θέαμα των ξυρισμένων με τα κοντάρια που χαιρετούν φασιστικά στην πλατεία της Κοζάνης τον νοητό Φύρερ τους. Το έβλεπα συχνά πυκνά τα τελευταία είκοσι χρόνια σε μικρότερες γεωγραφικές ενότητες της περιφέρειας όπου δοκίμαζαν τις αντοχές του συστήματος και τις ανοχές της κοινωνίας. Δεν έπεσα από τα σύννεφα στην εικόνα του παπά από τον Κλείτο που άγιαζε τα λάβαρα τους. Λίγο να σκαλίσει κάποιος την νεώτερη ιστορία θα διαπιστώσει ότι το συγκεκριμένο χωριό με τις παραστρατιωτικές ομάδες ΠΑΟ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πλευρό των Γερμανών κατά την διάρκεια της κατοχής.

Η ιστορία είναι εδώ αλλά κάποιοι αμέλησαν να την ξαναδιαβάσουν.

Τελευταία οι συνθήκες που επικρατούν στην χώρα δημιουργούν ευνοϊκό περιβάλλον ώστε το ναζιστικό θέαμα να πολλαπλασιάζει τους θεατές του. Χρειάζεται απόλυτη απομόνωση λοιπόν των νεοναζί από τον ζωντανό ιστό της πόλης, εκεί στα γραφεία τους με μοναδική παρέα τον παπά, χωρίς έναν άνθρωπο να τους παίρνει μάτι, έστω από περιέργεια, χωρίς τις κάμερες και τα φλας των φωτογράφων να καταγράφουν τα σιλικονούχα μπράτσα και τα ξυρισμένα κεφάλια τους.

Απόλυτη απομόνωση και περιφρόνηση. Αυτό τους αξίζει και φυσικά αποφασιστική αντιμετώπιση από τα όργανα της πολιτείας όταν παραβαίνουν τους νόμους και τους κανόνες της δημοκρατίας. Αντέχουμε σε τούτο η μας τρώει η ηδονοβλεπτική περιέργεια; Ας τους προβάλλει τέλος μόνο το κανάλι της Βουλής και τα φιλικά τους ΜΜΕ στο διαδίκτυο που τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάζονται.

Σε ένα προφητικό του κείμενο με τίτλο «ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι» ο Μάνος Χατζηδάκις σημείωνε: «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του». Ο Μάνος Χατζηδάκις το έβλεπε και μίλησε για τους νεοναζί στις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν το ''αρμόδιο'' πολιτικό σύστημα αφού έκαψε τους περίφημους φακέλους στην Χαλυβουργική και κήρυξε την εθνική συμφιλίωση, νόμιζε ότι ξεμπέρδεψε οριστικά και με την εποχή που έθρεψε το κτήνος.

Ότι λοιπόν αντιπροσωπεύει η εκφράζει το κτήνος, δεν χρειάζεται τον διάλογο και την κουβεντούλα, δεν χρειάζεται την δημοσιότητα, δεν χρειάζεται την προβολή. Η περίφημη ρήση του Βολταίρου «διαφωνώ μαζί σου, αλλά θα υπερασπίσω έως θανάτου το δικαίωμά σου να μιλάς» δεν έχει καμία αξία όταν απέναντι σου χορεύουν τανγκό οι ξυρισμένοι με τα φασιστικά κείμενα ως σημαία, όπου περιφρονούν τον άνθρωπο, την χαρά και την αξία της ζωής.

Περιφρόνηση και απομόνωση στο κτήνος που τρέφεται από την αδρεναλίνη της έντασης και της βίας. Οπως έγραφε ο Γιώργος Πήττας σένα εξαίρετο κείμενο του : «Η Χρυσή Αυγή, ένας επιθετικός μεταστατικός καρκίνος στο εξασθενημένο σώμα μίας άρρωστης χώρας, διεγείρει, ερεθίζει, με σχέδιο και πρόγραμμα τα πιο άγρια ένστικτα ικανής μερίδας του πληθυσμού».

Ας τους απομονώσουμε και ας διακόψουμε κάθε επικοινωνία τους με την κανονική ζωή, να επιστρέψουν πίσω στους υπονόμους και τις τρύπες, στα απόβλητα της πολιτικής.