''To καθεστώς της Οικογενειοκρατίας''

Του Ηλία Κάτανα 

 Ξεκίνησε η νέα χρονιά όπου ο καθένας από εμάς,τρέφει και μία ελπίδα οτί μπορεί η χώρα μας να τα καταφέρει να βγει από τη δύσκολη θέση την οποία έχει περιέλθει.
Δανείζομαι μία φράση του Σοφοκλή:''Αν δεν ευημερεί η πατρίδα μας,δεν ευημερούν και οι πολίτες''.Ποιές ήταν οι αιτίες όμως που μας οδήγησαν σ'αυτό το σημείο;

 To πρόβλημα στη χώρα μας αρχίζει από πολύ παλιά.Έχει τις ρίζες του,στην κομματικοποίηση των πάντων.Από πολύ παλιά και συνεχίζεται έως και σήμερα.Με μόνη διαφορά ότι πριν ήθελες πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης,ενώ τώρα χρειάζεσαι πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης.Τι θέλω να σας πω μ'αυτό;
Την Ελλάδα τα τελευταία 60 χρόνια περίπου την κυβερνήσανε τρεις Οικογένειες.Αυτές σε εθνικό επίπεδο.Και μέσα από αυτές τις Οικογένειες ξεπηδήξανε σε τοπικό επίπεδο-μέσω κομματικών επιλογών- δήμαρχοι, περιφερειάρχες, βουλευτές και συνδικαλιστές.Όλοι αυτοί,είχαν κάποια σχέση μεταξύ τους.Σιγά σιγά γεννηθήκανε τα γνωστά σε όλους μας πολιτικά ''τζάκια''που με τη σειρά τους δημιούργησαν το λεγόμενο '' πολιτικό σύστημα''.Η ανάδειξη τους όμως δεν έγινε από μόνη της.Κάποιος τους βοήθησε.Κάποιος με την ψήφο του,τους νομοιμοποίησε και τους έστειλε στη Βουλή.Ποιός;Ο λαός.Έτσι δημιουργήθηκε με το πέρασμα των χρόνων-(και χάριν αστειισμού)- η ''Κοινοβουλευτική Οικογενειοκρατία''.
 Πολλές φορές-και ειδικά τα πιο παλιά χρόνια-από φόβο προς το άγνωστο,ο Λαός ψήφιζε πάλι τους ίδιους και όταν αποσύρονταν αυτοί,ψήφιζε τους γιους ή τις θυγατέρες των πρώην βουλευτών.Αυτή η πολιτική κληρονομιά κυριάρχησε στον τόπο μας για δεκαετίες.Οι Οικογένειες Καραμανλή-Παπανδρέου και πιο λίγο Μητσοτάκη εναλλασόταν στην εξουσία συνεχώς.
Φυσικά με την ψήφο του Ελληνικού λαού.Η συνεχόμενη εμμονή του Λαού όμως να ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους,έφερε αντίθετα αποτελέσματα.Με το να ψηφίζονται συνεχώς τα ίδια πρόσωπα σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο οδηγηθήκαμε στην αλλοίωση της πολιτικής σαν όρος και σαν έννοια.Άρχισε δηλαδή να δημιουργείται μία κομματική Ελίτ όπου αυτή θα διόριζε δικούς της ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης και θα καθόριζε ποιοί θα κατέβουν για δήμαρχοι,ποιοί για βουλευτές,ακόμη ποιοί θα ηγούνται τις συνδικαλιστικές παρατάξεις.Όλα θα περνούσανε πλέον από την παντοδυναμία της σκληρής κομματικής γραμμής .

Οι πολίτες στην ουσία ψηφίζανε αλλά δεν ''εκλέγανε''.
Γιατί αυτή η κλειστή πολιτική οικογενειοκρατία που στηριζότανε στην εικονική πραγματικότητα που δημιουργούσαν τα ΜΜΕ και που τους προστάτευε τελικά, θα απολάμβανε μετά,την ασυλία της εξουσίας.Ξέρετε ο Έλληνας φημίζεται για την κοντή του μνήμη.Μπορεί να κατηγορεί τους πάντες,αλλά όταν έρθει η ώρα των εκλογών,πάλι τους ίδιους θα ψηφίσει.
Δεν είναι τυχαίο οτι ενώ πέρασαν τόσα χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή κάποιοι ανατριχιάζουν-ακόμη και τώρα- και μόνο στο άκουσμα του ονόματός τους.
Είναι τόσο δυνατή η πολιτική σχέση του Έλληνα με τους πολιτικούς,που δεν κατάλαβε τόσα χρόνια,οτι αυτή η ασυλία με έμμεσο τρόπο που τους παρείχε,οδήγησε στην πολιτική χρεοκοπία του τόπου,με συνέπεια πλέον σήμερα να μιλάμε,ότι το πρόβλημα της χώρας είναι βαθύ πολιτικό,θεσμικό.
Αυτή η πελατειακή σχέση ψηφοφόρου-πολιτικού,οδήγησε στην προώθηση ανίκανων προσώπων σε επιτελικές θέσεις φέρνοντας τη διαχρονική ανεπάρκεια,την ανικανότητα,τη φαυλότητα και τη διαφθορά του πολιτικού προσωπικού.
Έτσι καταλαβαίνουμε τώρα ,γιατί το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης μπαίνει πλέον στην τελευταία του περίοδο.Το διακρίνουμε από τις οργισμένες αντιδράσεις του κόσμου.Ειδικά μετά και τα τελευταία γεγονότα της πολιτικής κόντρας γνωστού εκδότη με τον πρώην Πρωθυπουργό,καταλαβαίνουμε ότι το πολιτικό σύστημα της συγκεκριμένης περιόδου μπαίνει στην τελευταία της φάση.
Με την παραίτηση και του τελευταίου Παπανδρέου σαν επίθετο,κλείνει οριστικά το κεφάλαιο Μεταπολίτευση,όπου θα συμπαρασύρει μαζί της,την Οικογενειοκρατία και όλο το συστημικό πολιτικό-εκδοτικό-τραπεζικό κατεστημένο που ανδρώθηκε μ'αυτήν.Ήδη εκδότες χρεοκοπούν και ιστορικές εφημερίδες κλείνουν και ......ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα....

Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα όμως;
Υπάρχει λύση;
Υπάρχει καινούργια πρόταση;

Κατά την άποψη μου,ο Έλληνας πρέπει να αλλάξει πολιτικές συνήθειες.Να μην ψηφίζει μόνο,αλλά να εκλέγει στην κυριολεξία.Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας θα φέρει την πολιτική ''κάθαρση'' που θα πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από τις τοπικές κοινωνίες και μετά να ακολουθήσει σε εθνικό επίπεδο.

Πρέπει σιγά σιγά να τολμήσουμε να ''γκρεμίσουμε'' το γερασμένο και ξεπερασμένο πολιτικό σκηνικό.Έτσι αυτός που θα ηγηθεί τη ''Νέα Μεταπολίτευση''να μπορέσει να ανακαλύψει τις νέες γενιές,γιατί σ'αυτές θα δίνει λόγο τα επόμενα 30 χρόνια.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε μια και καλή να αποχαιρετίσουμε τους παλαιάς κοπής πολιτικούς,τα ''τζάκια'' και τις ''οικογένειες'' και τη θέση τους να πάρει η νέα γενιά,που δε ''χρωστάει'' σε κανέναν,που δεν ανήκει στη γενιά του Πολυτεχνείου και δεν θα έχει ανάγκη τον κομματικό προστατευτισμό των παλαιών κομμάτων και των καθεστωτικών νοοτροπιών.

 11/01/2012 /ikatanas.blogspot.com