Αποκριάτικοι χοροί στην Κοζάνη, σε παρελθούσες εποχές

Οι Φανοί είναι το ισχυρότερο χαρτί στις Αποκριές της Κοζάνης, αλλά συνυπάρχουν παράλληλα με πολλά στοιχεία Αστικού Καρναβαλιού. 

Χωρίς να ενοχλούν ή να εμφανίζονται ως παράταιρα. Αντιθέτως μάλιστα. Συμπορεύονται αρμονικά εδώ και δεκάδες χρόνια δημιουργώντας αυτή την ιδιαίτερη εικόνα που παρουσιάζει η πόλη αυτές τις μέρες.

Ένα από τα στοιχεία του αστικού καρναβαλιού είναι και οι χοροί που γίνονταν επί δεκάδες χρόνια στα πολυάριθμα κέντρα της πόλης.

Ήταν όλοι υπέροχοι και λαμπεροί!  Ο κόσμος πήγαινε ντυμένος με τα κομψότερα βραδινά ρούχα και τα πολυτιμότερα κοσμήματα που διέθετε. Αμπιγιέ!  Οι μεταμφιέσεις ήταν λιγοστές και περιορίζονταν κυρίως σε καπέλα και μάσκες

Πολλά τα κέντρα που τους φιλοξενούσαν, άλλα μόνιμα όπως το Υπόγειο και το Ερμιόνειο κι άλλα που στήνονταν ειδικά για την περίσταση, όπως το Ολύμπιον και το Κοβεντάρειο.

Το κέφι ήταν αμείωτο και κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες, οπότε και οι θαμώνες αποχωρούσαν ελαφρώς ζαλισμένοι και κατάκοποι, αφήνοντας πίσω τους βουνά από σερπαντίνες και κομφετί. Και σε κάνα-δυο ώρες πήγαιναν στη δουλειά.

Το μαγαζί διέθετε απαραιτήτως ζωντανή ορχήστρα με μια ή και δυο «ντιζέζ». Το ρεπερτόριο ήταν ευρύτατο ξεκινώντας από τα λεγόμενα «Ευρωπαϊκά», περνώντας από «παλιά Ελληνικά τραγούδια», φτάνοντας στα σουξέ της εποχής και καταλήγοντας σε πιο λαϊκό πρόγραμμα.

Όλα χορευτικά! Ταγκό και βαλς κυρίως, αλλά και φοξ-τροτ, ρούμπες, μάμπο, τσα-τσα κι αργότερα σέικ, μποσα-νόβα και χάλι-γκάλι.

Και στα διαλείμματα της ορχήστρας, όλο και κάποιος καλλίφωνος θα σηκωνόταν για να ξεσηκώσει τους θαμώνες να τραγουδήσουν τα «επιτραπέζια» αποκριάτικα που δεν πολυακούγονταν στους Φανούς.

•Περάσανε τρεις αετοί                      •Ας το πούμι ένα

•Αγαπώ ένα χελιδόνι                        •Τρεις καλές γειτονοπούλες

•Κίνησα να ρθω το βράδυ                    •Μηλίτσα μ που ΄σι στου γκριμό