1. Αυτός που ανοίγει το στόμα του μόνο για να πει κακία
Μιλάμε για το είδος του ανθρώπου που –είτε επειδή δεν είναι ικανοποιημένος από τη ζωή του, είτε επειδή κουβαλάει ένα σωρό ανασφάλειες- όταν ανοίγει το στόμα του, το κάνει σχεδόν πάντα για να πει κάτι κακό. Όχι απαραίτητα επικριτικό ή προσβλητικό… απλά κακό. Όταν όλοι συζητούν ενθουσιασμένοι για μια ταινία, θα πει ότι η τάδε «κακογέρασε», όταν ένα πρόσωπο αναφέρεται σπεύδει να επισημάνει κάποιο ελάττωμά του κι όταν όλοι θαυμάζουν τη νοστιμιά ενός πιάτου αυτός θα πει ότι «με τόση ζάχαρη στη σάλτσα, στο ΄κανα κι εγώ». Κακά σχόλια, δυσοίωνες υποθέσεις και μαύρισμα ψυχής. Όχι, ο κόσμος είναι καλύτερος απ’ αυτό και δεν χρειάζεται να είναι συνεχώς δίπλα μας κάποιος που δεν μπορεί να το δει.
Εκτός κι αν μπορούμε να τον βοηθήσουμε να δει ότι ο κόσμος είναι ωραίος.
2. Ο μίζερος με τα λεφτά
«Ώπα, παιδιά, εγώ δεν έφαγα μπιφτέκι. Λοιπόν, 9 και 40 είναι καλά ν’ αφήσω;». Ο τύπος που θα αφήσει 9,40 και όχι 10, έχει σοβαρές πιθανότητες να είναι ένας σφιχτός, μίζερος, αντιπαθής τσιφούτης. Φυσικά, δεν μπορούν όλοι να συμπεριφέρονται σαν μεγιστάνες –ειδικά αν «βγάζουν» τρεις κι εξήντα- αλλά δεν χρειάζεται να είσαι ο Γιάγκος Δράκος για να αφήσεις 50 λεπτά φιλοδώρημα στο κοριτσάκι που τρέχει και δεν φτάνει στην ταβέρνα.
3. Αυτός που ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα
Όχι, δεν έχει εξεζητημένο γούστο. Όχι, δεν είναι επιλεκτικός. Ο τύπος για τον οποίο μιλάμε είναι αυτός που πάντα και παντού έχει πρόβλημα. Δεν του αρέσει τίποτα. Όλα είναι βαρετά. Όλα είναι μέτρια. Κανείς δεν είναι καλός. Όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Η ζωή είναι απαίσια και στο ανθρώπινο πλάσμα αξίζει βασανισμός, τεμαχισμός και αφανισμός. Δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο να σηκώνει κανείς το βάρος του αρνητισμού ενός φίλου ή συγγενούς ή συντρόφου. Κάποτε, κάπως το βάρος θα σε λυγίσει –γιατί, όχι, δεν είναι όλα άσχημα.
4. Αυτός που λυπάται με τη λύπη σου, αλλά αδιαφορεί για τη χαρά σου
Είναι ο κατά βάθος ζηλιάρης με τον οποίο όλοι μπορούμε λίγο-πολύ να ταυτιστούμε, μιας και στον καθένα έχει συμβεί να σκεφτεί κάπως μικρόψυχα «γιατί αυτός κι όχι εγώ;». Η ζήλια σε μικρές δόσεις είναι συναίσθημα φυσικό που λίγοι (και θαυμαστοί) έχουν καταφέρει να πνίξουν. Το είδος όμως του φίλου ή του συγγενή που έχει πάντα διάθεση να συζητήσει το πρόβλημά σου, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο είναι πάντα απών στις χαρές σου, είναι μια άλλη κατηγορία.
5. Το αιώνιο θύμα
Συνδυάζεται και με τάσεις δραματικότητας και στιλ τι-σταυρό-σηκώνω-Θεέ-μου-γιατί-όλα-σε-μένα. Συχνά, οι άνθρωποι που έχουν την τάση να θυματοποιούνται, προκαλούν την συμπάθεια και τη συμπόνοια των υπολοίπων. Όμως οι άνθρωποι που επιμένουν να μην αντιμετωπίζουν τις δύσκολες στιγμές σαν ευκαιρία για ένα καινούριο μάθημα, που πνίγονται μια ζωή σε μια κουταλιά νερό και έχουν ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση είναι, καλώς ή κακώς, τουλάχιστον δυσάρεστοι. Όλοι πονάμε –είναι αναπόφευκτο. Όμως κάποιο, διαλέγουν να μην υποφέρουν.
6. Ο εγωκεντρικός
Ο τύπος που είναι ο καλύτερός του φίλος, το αγαπημένο του θέμα και το επίκεντρο του κόσμου του. Αυτός που ενώ θες απεγνωσμένα να μιλήσεις για το πρόβλημά σου, θα βρει την ευκαιρία να σφηνώσει και μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον εαυτό του. Όταν έχεις στον περίγυρό σου έναν άνθρωπο εγωκεντρικό, αργά ή γρήγορα νιώθεις μοναξιά ή εκνευρισμό –επομένως ίσως τον έχεις ήδη βγάλει από τη λίστα με τους κοντινούς σου ανθρώπους.
7. Ο χειριστικός
Στους ανθρώπους που αρέσει… παθολογικά να ελέγχουν τους άλλους και να απομυζούν ό,τι μπορούν από αυτούς, αρέσει και να παρατηρούν. Μπορεί να γνωρίζουν τις προτιμήσεις, τους στόχους και την ψυχοσύνθεσή σου και να χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες ως εργαλεία για να επιτύχουν τους στόχους τους.
8. Ο κουτσομπόλης
Ίσως λόγω συμπλεγμάτων, ίσως εξαιτίας έλλειψης παιδείας κάποιοι εκ των συνανθρώπων μας δεν διστάζουν να αμολύσουν το φαρμάκι τους ή/και μερικές συκοφαντίες για φίλους και γνωστούς. Κανείς δεν χρειάζεται στην ζωή του έναν άνθρωπο που δεν ξέρει να κρατάει το στόμα του κλειστό και που τρέφεται απ’ τα κακά νέα και την αναπαραγωγή τους.
Αφήστε που σας χαλάει και το ίματζ.
mama365
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου