«Ο αδερφός μου, που είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος μου, έπαιζε μπάλα. Έπαιζα με τον αδερφό μου και τον πατέρα μου από πολύ μικρή στον κήπο του σπιτιού μας. Έτσι αντέγραφα τις κινήσεις τους και έμαθα τα πρώτα μυστικά της μπάλας...
Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που έγινα έξι χρονών και ο πατέρας μου με έβαλε σε μια ομάδα που αποτελούνταν μόνο από αγόρια.
Στην αρχή πριν αρχίσει το παιχνίδι έλεγαν υπεροπτικά έχουν κορίτσι στην ομάδα τους". Όταν άρχιζε το παιχνίδι, δεν μπορούσαν να πάρουν την μπάλα, τους ντρίπλαρα, έκανα σέντρες, τελικές και επίσης σκόραρα.
Μετά τα δεκατρία έπαιξα σε γυναικεία ομάδα,που έπαιζε στην υψηλότερη κατηγορία και έτσι ήρθε η κλίση στην εθνική κορασίδων και νεανίδων».
Σχετικά με την Εθνική ομάδα, λέει: «Προς το παρόν είμαι πολύ ευχαριστημένη με τις κλήσεις μου στις εθνικές ομάδες κάτω των δεκαεφτά και κάτω των δεκαεννιά της εθνικής Αυστραλίας,πιστεύω ότι γίνεται μια πολύ σοβαρή δουλειά και δεν είναι τυχαίο ότι η εθνική Αυστραλίας είναι έκτη στην κατάταξη του κόσμου και παίρνει μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο τον ερχόμενο Ιούνιο. Όμως δεν ξέρω τι μπορεί να επιφυλάξει το μέλλον μου».
«Ο πατέρας μου ήταν και ακόμα είναι προπονητής» λέει η 17χρονη.
«Προτιμώ να παίζω στην θέση της επιθετικής γραμμής αλλά το νούμερο 10 με τραβάει περισσότερο γιατί μου αρέσει να κάνω τελικές πάσες να σουτάρω και να δημιουργώ δύσκολες καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα».
«Πιο πολύ μου λείπουν οι συγγένειες μου και η βόλτα στην πλατεία της Κοζάνης τα καλοκαίρια με τις καφετέριες και τις συναυλίες. Όταν έρθω,θα ήθελα να φάω μπουγάτσα από την Κοζάνη μιας και ο παππούς μου έφτιαχνε μπουγάτσες για όλους τους Κοζανίτες, για πολλά χρόνια».
e-daily
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου