Ο ίδιος έκανε λόγο για απεξάρτηση από το ρυπογόνο λιγνίτη ως «θεμέλιο για μία νέα ζωή σε αυτές τις δύο περιοχές, με ένα καινούργιο παραγωγικό μοντέλο, με πολλές δουλειές και μεγαλύτερες προοπτικές».
Χαρακτηριστικά σημεία της ομιλία του Πρωθυπουργού:
«…Εμείς έχουμε χαράξει τους κεντρικούς άξονες της περιβαλλοντικής και ενεργειακής μας πολιτικής. Ο σημαντικότερος συνοψίζεται στη φράση «πλήρης απολιγνιτοποίηση» μέχρι το 2028. Δεν έχω καταλάβει ακόμα, ειλικρινά, ποια είναι η στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απέναντι σε αυτό το θέμα. Και θα ήθελα σήμερα να έχω μία ξεκάθαρη απάντηση. Δεν ξέρω. Ήλπιζα να είναι εδώ πέρα ο κ. Τσίπρας για να κάνουμε μία ουσιαστική συζήτηση γύρω από αυτά τα ζητήματα. Εάν επιλέξει να έρθει στη συνέχεια, θα ήθελα από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ μία ξεκάθαρη απάντηση πώς τοποθετείται απέναντι σε αυτήν την εμβληματική πρωτοβουλία της ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης και έχει υποστηριχθεί ανοιχτά από όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Διότι να να παρουσιάζουμε το σύνολο των απόψεων των περιβαλλοντικών οργανώσεων για την πολιτική της Κυβέρνησης, όχι μόνο μία πτυχή τους.
Βιαζόμαστε, λοιπόν, να εφαρμόσουμε αυτήν την πολιτική για να πετύχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Μετάβασης για τη Δυτική Μακεδονία και για την Πελοπόννησο. Και η απεξάρτηση από το ρυπογόνο λιγνίτη θα γίνει το θεμέλιο για μία νέα ζωή σε αυτές τις δύο περιοχές, με ένα καινούργιο παραγωγικό μοντέλο, με πολλές δουλειές και μεγαλύτερες προοπτικές. Και ναι, θέλουμε να επιταχύνουμε την ανάπτυξη της χώρας με πράσινο πρόσημο. Γι΄αυτό και επιδιώκουμε περισσότερες επενδύσεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και ένα περιβάλλον πιο υγιές και ανθρώπινο, με προστατευόμενες περιοχές που δεν θα εγκαταλείπονται πια στην τύχη τους. Όπως και με πόλεις βιώσιμες και καθαρές χωρίς αυθαιρεσίες.
Θυμίζω ότι εμείς είμαστε η Κυβέρνηση που τελικά επέβαλε την κατεδάφιση δύο ορόφων στο ξενοδοχείο κοντά στην Ακρόπολη, όταν άλλοι έμεναν για χρόνια απλοί παρατηρητές.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η ανάπτυξη τρέχει και το περιβάλλον δεν μπορεί να μας περιμένει. Πρέπει να είναι βιώσιμο και όχι αναλώσιμο. Είναι μια σταθερή θέση μου, εδώ και δεκαετίες, ανεξάρτητα από ποια Κυβέρνηση είχε η χώρα.
Από το Σεπτέμβρη του 2011, ίσως το θυμάται ο κ. Λοβέρδος ως εισηγητής της Αντιπολίτευσης, σε νομοσχέδιο τότε για τη δόμηση, τόνιζα ότι χρειαζόμαστε άμεση αλλαγή της διαδικασίας έκδοσης των οικοδομικών αδειών που συσσωρεύει γραφειοκρατία και γεννά διαφθορά. Είχαμε στηρίξει με θάρρος την τότε πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Ζητούσα, όμως, παράλληλα, και ένα νέο καθεστώς περιβαλλοντικής αδειοδότησης το 2011. «Γιατί το ισχύον», έλεγα τότε, «είναι βαρύ και αναποτελεσματικό, οδηγώντας στην πλημμελή προστασία του περιβάλλοντος».
Αυτά έλεγα στη Βουλή το 2011. Και δύο μήνες αργότερα χρησιμοποίησα τις ίδιες εκφράσεις στην Επιτροπή Περιβάλλοντος. Και με ορίζοντα τη βιώσιμη ανάπτυξη επέμενα τότε επί λέξει ότι «είναι απαραίτητο να κάνουμε πιο εύκολα τα έργα Α.Π.Ε.». Όσα υποστήριζα τότε, τα λέω και σήμερα, με τη διαφορά ότι τώρα έχω την ευκαιρία να κάνω τα λόγια πράξη. Και αυτό κάνουμε.
Η μετατροπή της πράσινης οικονομίας σε ατμομηχανή ανάπτυξης αποτελεί λοιπόν συνεχή και συνεπή επιλογή μου. Και έμελλε ένα νομοσχέδιο που διαπνέεται από ακριβώς αυτή τη φιλοσοφία να ψηφίζεται εν μέσω υγειονομικής κρίσης. Όμως, προσέξτε και επιτρέψτε μου να κλείσω με αυτή την παρατήρηση. Όπως η πανδημία του κορονοϊού έτσι και η περιβαλλοντική κρίση είναι παγκόσμια. Και οι δυο αυτές κρίσεις δεν αναγνωρίζουν ούτε σύνορα, ούτε χώρες, ούτε κοινωνικές τάξεις. Αμφότερες μας προτρέπουν σε ένα παγκόσμιο συντονισμό, σε παγκόσμια συνεργασία. Αλλά και σε μια νέα αντίληψη για την ίδια τη ζωή καθώς και οι δυο αυτές κρίσεις αφορούν τη φύση και την ανθρώπινη λειτουργία της τελικά μέσα σε αυτήν.
Με άλλα λόγια και η κρίση του κορονοϊού, αλλά και η κρίση της κλιματικής αλλαγής μας καλούν να σκεφτούμε αλλιώς και να δράσουμε αλλιώς. Και είναι βέβαιο ότι την επόμενη μέρα της πανδημίας όλες οι χώρες θα πασχίζουν να αναπληρώσουν τις απώλειές τους. Διαγκωνιζόμενες για την προσέλκυση νέων πόρων και νέων επενδύσεων.
Επείγει, λοιπόν, επείγει και η Ελλάδα να είναι παρούσα σε αυτό το μέτωπο με ένα πρόσωπο δυναμικό και ελκυστικό για τις επενδύσεις. Και οφείλουμε να επιταχύνουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης γεφυρώνοντάς τις με τις ανάγκες του περιβάλλοντος. Μόνο έτσι η χώρα θα αποδείξει ότι όσο αποτελεσματική αποδείχτηκε στον πόλεμο κατά του ιού, τόσο αποδοτική μπορεί να φανεί και στην ανάταξη της οικονομίας της. Και αυτό ακριβώς υπηρετεί και η αναπτυξιακή διάσταση του νομοσχεδίου που συζητάμε…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου