Αναμένοντας το 2013

Εφόσον διαβάζετε αυτές τις γραμμές τότε προφανώς δεν ήρθε το τέλος του κόσμου,  όπως τουλάχιστον κάποιοι υποστήριζαν ότι  προέβλεπαν οι Μάγιας.
Εφόσον δεν εισέβαλαν οι  Ανουνάκι τότε ο πλανήτης τους  Νιμπίρου  ή δεν υπάρχει,  ή αργεί ακόμα να έρθει στην γειτονία μας…άρα, πάλι την γλιτώσαμε.
Εφόσον  επίσης δεν έγινε η αναστροφή των μαγνητικών πόλων  μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε, πως θα αργήσει να συμβεί…
Δεν γλιτώσαμε όμως από την Τρόικα και τα μνημόνια…Και μπορεί ναι μεν να«πτωχεύσαμε» αλλά έχουμε ακόμα Ευρώ, άρα γλιτώσαμε την επιστροφή στην δραχμή. Κάποιοι υποστηρίζουν πως για αυτό και μόνο,  μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι εφόσον ανήκουμε ακόμα στην Ευρώπη.
Ίσως τελικά ο Έλληνας να θέλει τον Γερμανό του, για να αφυπνιστεί  η αξιοπρέπεια του, το χαμένο του Ελληνικό φιλότιμο. Η αλήθεια όμως είναι πως Ευρώπη δεν υπάρχει χωρίς Ελλάδα.

 Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη, και η Ευρώπη είναι Ελλάδα, αλλιώς ας βρούνε άλλο όνομα τόσο για το Ευρώ όσο και για την Γηραιά Ήπειρο. Και για όσους δεν γνωρίζουν την μυθολογία και την ιστορία της Ευρώπης,  ας την αναζητήσουν τους έρωτες του Δία…(ο μύθος της Ευρώπης)

Στην πραγματικότητα η  ταυτότητα του Έλληνα δεν χωράει ταμπέλες. Ελλάδα είναι αυτή που είναι. Ούτε Ανατολή ούτε Δύση, υπήρξε πάντα η γέφυρα των δύο κόσμων, της Ανατολής και της Δύσης.
 Η ψυχή της μεγαλούργησε στην Ανατολή, το πνεύμα της όμως ανήσυχο, αναζητούσε τα όρια του στην άγνωστη Δύση πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, για να κατακτήσει την γνώση και τα μήλα των Εσπερίδων.
Είναι γραφτό μας να αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, για αυτό στο παρελθόν Έλληνας ο ξεχώρισε. Ταξιδιάρα η Ελληνική ψυχή, συν το χρόνο, ξέχασε να ταξιδεύει ξέχασε να ονειρεύεται, ξέχασε να δημιουργεί, χάθηκε το όνειρο, η ευημερία ήταν εφήμερη και επίπλαστη,  και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα.
Στην αποτυχία χάνεις το μυαλό σου, στην επιτυχία χάνεις την κάρδια και την ψυχή σου. Στον βωμό μίας  δήθεν ευημερίας, εμείς χάσαμε και την καρδία και την ψυχή μας , χάσαμε την ταυτότητα μας, εξαγοράστηκαν συνειδήσεις, καιρός να ξανά ανακαλύψουμε  την χαμένη μας Ιθάκη.
Η κρίση γεννάει ευκαιρίες,  Πενία τέχνας κατεργάζεται όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Τώρα είναι η στιγμή να αλλάξουμε σκέψεις και κυρίως δράσεις. Η αποτυχία είναι μία καλή ευκαιρία να προσπαθήσουμε πάλι, αυτή τη φορά πιο έξυπνα, πιο μεθοδικά πιο στοχευόμενα.

Είμαστε γεννημένοι για τα δύσκολα, πάντα στα δύσκολα ξεχωρίζαμε, αυτόμας διδάσκει η ιστορία. Δεν μας περισσεύει τίποτα, δεν χαρίζουμε  τίποτα,  αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας.
Τώρα είναι η ευκαιρία να «φυτέψουμε» τον πνευματικό σπόρο μιας   συνειδησιακής μεταμόρφωσης, καθώς κάθε χρόνο αυτή την εποχή,  τα Χριστούγεννα (το χειμερινό ηλιοστάσιο) αποτελούν αρχετυπικά μία περίοδο ενδοσκόπησης και απολογισμού των πεπραγμένων και των επιλογών μας.

Είναι η περίοδος της σποράς της ελπίδας,  του φωτός της μετάβασης από ένα χαμηλό συνειδησιακό επίπεδο σε κάποιο άλλο ανώτερο, και της μετάβαση το πέρασμα από μία περίοδο φθίνουσας πορείας, σε μία νέα περίοδο ανάπτυξης, εξέλιξης, ανόδου και αναγέννησης.
Για την αντιμετώπιση των εξωτερικών κρίσεων, πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπίσουμε την εσωτερική μας κρίση.
Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Το τώρα.

Με σεβασμό στους προγόνους και αυτά που μας παρέδωσαν, χωρίς παροξυσμούς και ακραίες πρακτικές, αλλά δημιουργώντας τις βάσεις για ένα ευοίωνο  μέλλον στους επιγόνους μας. «Χρωστάμε  σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουνε, θαπεράσουν.
Κριτές, θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί...» , έχοντας πάντα στον Νού μας, πως  η  «Ελληνικότητα»  δεν κρύβεται στο D.N.A μας , ούτε είναι  κληρονομικό χάρισμα, αλλά μία καθημερινή κατάκτηση στον χρόνο. Απλά είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ελλάδα, καθώς υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι οι οποίοι, «έχουν την περηφάνια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους.

H πεποίθησή τους ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή. Χάρη σ' αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί. Όμως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν. H Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί ίσως μέσα από διαδοχικά θαύματα».


Την γη μας μπορούμε να ξανά δουλέψουμε στην πρωτογενή παραγωγή που εγκαταλείψαμε, από την πνευματική μας  παράδοση μπορούμε να εμπνευστούμε, να δημιουργήσουμε, να προτείνουμε το διαφορετικό που μπορεί να ισορροπήσει στο σήμερα, και να βρει την έκφραση του στον σύγχρονο κόσμο. Βασισμένοι στην πλούσια πολιτισμική μας  παράδοση  μπορούμε γίνουμε καινοτόμοι, μετουσιώνοντας και  μεταμορφώνοντας την δημιουργικά στο σήμερα.  Έτσι  αναδείχθηκε πολιτισμικά  στο πρόσφατο παρελθόν, η Ελλάδα με τον Καζαντζάκη, τον Σικελιανό,  τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκη και τόσους άλλους.  Ο Ζορμπάς μπορεί ακόμα  να εμπνεύσει, να γίνει  η εικόνα ενός λαού  που μπορεί να δημιουργήσει και να ξεχωρίσει.

Εμείς και κανένας άλλος δεν έχει την  ευθύνη. Οι ξένοι απλά κοιτάνε τα συμφέροντα τους.
Εμείς όμως δεν κυβερνάμε  μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή μας. Είμαστε  μια ζαριά όπου παίζεται η μοίρα του σογιού μας.
Γύρω από τρία συστατικά ίσως θα πρέπει να  οικοδομήσουμε την ζωή μας. Το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να πολεμάμε για μια καλύτερη ζωή, σεβόμενοι την ιστορία μας , τον εαυτό μας και το αύριο. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθετι που στολίζει τη ζωή.
 Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση, ας αναζητήσουμε τον πολιτισμό και το χαμένο Ελληνικό κάλλος.
Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Ας ξανά αγαπήσουμε λοιπόν τον εαυτό μας, την κοινωνία, την πατρίδα. Ας ξανά ανακαλύψουμε τα σημαντικά και ουσιώδη στην ζωή μας. Ας αποξενώσουμε όλους αυτούς που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς ή με την ανοχή μας, ας αδράξουμε την τύχη στα χέρια μας.
Είναι δική μας η ευθύνη να στείλουμε τους ανεύθυνους εκεί που πρέπει.
Ας είναι το 2013 η χρονιά όπου όλο και περισσότεροι από εμάς θα μετατοπιστούν από το  «φαίνεσθε» στο «είναι», από το «εγώ» στο «εμείς», από το «έχω» στο «είμαι».....

Και όλα ίσως  πάνε καλύτερα.


Χλέτσου Βασίλειου- thesecretrealtruth