''Παραπονεμένα λόγια''
του Ηλία Κάτανα
Τώρα που αρχίζει και καταλαγιάζει η σκόνη και ο κουρνιαχτός και έχει ξεπεραστεί ο κίνδυνος ''εθνικού διχασμού'',μεταξύ των υποστηριχτών του Νταλάρα και μη,ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.
Πριν ξεκινήσω,οφείλω να καταδικάσω και εγώ τις αθλιότητες που έγιναν προς το πρόσωπo του πετυχημένου,κατά τ'άλλα τραγουδοποιού.Τραμπουκισμοί που αυτόματα καταδικάζονται απ'όλον τον υγειή κόσμο.Τον Νταλάρα τον σέβομαι και σαν άνθρωπο και σαν τραγουδοποιό.Πότε όμως δε μ'έκφραζε.Ίσως λόγω του χαρακτήρα μου,με ταιριάζει πιο πολύ ο Τζίμις ο Πανούσης.
Τον σέβομαι σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη όπως έγραψα πιο πάνω,αλλά αντιπαθώ ότι αντιπροσωπεύει η δική του η γενιά.Αυτή η γενιά που εφράστηκε μέσω της γνωστής σε όλους μας Μεταπολίτευσης.
Που ''μεγαλούργησε'' με λάθος τρόπο εξαιτίας της.Από αυτήν ''φτιάχτηκαν'' πολιτικά τζάκια,δημιουργήθηκαν καλλιτεχνικά είδωλα,καθιερώθηκαν δημοσιογράφοι,πλούτισαν μεγαλοεργολάβοι.
Αυτή η Ελλάδα του σήμερα,που μεγάλωσε,λάτρεψε,αλλά και πίστεψε σ' αυτή τη γενιά,αυτή η Ελλάδα πλέον,δεν αντέχει άλλο την υποκρισία,τη ''δηθενιά'',την ιδεολογική κωλοτούμπα.
Βλέπουμε το δέντρο(Νταλάρας) και χάνουμε το δάσος.Σε όλη την επικράτεια της χώρας δημιουργούνται τέτοια επεισόδια.Χτες στη Ρόδο,αύριο ποιός ξέρει που αλλού και πλησιάζει και η 25η Μαρτίου και ο Θεός να βάλει το χέρι του.Για πρώτη φορά βλέπουμε ''γιαούρτια'' να εκσφεντονίζονται εκτός των πολιτικών και σε διάσημους που μέχρι σήμερα ασχολούνταν μ'αυτό που έκαναν πετυχημένα.Το σύστημα που όλοι μας αρέσει να κράζουμε αλλά με την πρώτη ευκαιρία το προστατεύουμε και το γλύφουμε,γίνετε ο δέκτης όλων αυτών των τραμπουκισμών.