Ιστορικές αποφάσεις για το ευρώ

Τελικά ο φόβος της απομόνωσης απέδωσε.

Η Γερμανία δεν άντεξε στην εφιαλτική γι' αυτήν προοπτική να αποξενωθεί από το σύνολο των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, και η Μέρκελ προχώρησε στην πρώτη εδώ και δυόμισι χρόνια και 19 Συνόδους Κορυφής ουσιαστική υποχώρηση από τις αδιάλλακτες μέχρι και χθες θέσεις της. Και οι παρενέργειες ήταν άμεσες: οι αγορές έδειξαν να ηρεμούν και η ένταση στους κόλπους της Ευρωζώνης να εκτονώνεται.
Τυπικά η Ισπανία και η Ιταλία είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι της συνόδου. Οι στόχοι τους επιτεύχθηκαν και είναι τέτοια η σοβαρότητά τους ώστε διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Εφεξής η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνεται απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και δεν θα επιβαρύνονται τα κράτη-μέλη και οι φορολογούμενοι πολίτες με πρόσθετα βάρη. Και ταυτόχρονα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης θα μπορεί να αγοράζει στη δευτερογενή αγορά ομόλογα μιας χώρας που πιέζεται από τις αγορές.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των συγκεκριμένων ρυθμίσεων είναι να τηρεί η ενδιαφερόμενη χώρα τους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας που της έχουν τεθεί.
Που σημαίνει ότι είναι μια εξέλιξη η οποία, έστω και έμμεσα, μας αφορά, μια και αφήνει ανοιχτή την προοπτική να υπαχθεί κάποια στιγμή και η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών στη διαδικασία αυτή, και να μειωθεί το χρέος μας κατά 50 δισ.
Αν κοντά σ' αυτές τις ρυθμίσεις προστεθούν και τα σύμφωνα για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα ότι μέχρι και ιστορική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σύνοδος που έληξε χθες. Για πρώτη ίσως φορά αποφάσεις, μέτρα και προοπτικές διαπνέονται από ένα πνεύμα αλληλεγγύης που μάταια αναζητούσε κανείς σ' όλες τις προηγούμενες συνόδους. Μόνο που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει -μια και είμαστε από τους κατεξοχήν ενδιαφερόμενους- ότι για όλα αυτά υπάρχει μια αναγκαία προϋπόθεση: η συνέπεια στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει κάθε χώρα.

ethnos